- жертабала
- ет. Жерлеп ұрысу, табалау, тіл тигізу. «Рас, менде ұят жоқ, оның есесіне сүт бар» деп қолындағы тобатайын мақтана жоғары көтеріп, қайта өзіңді ж е р т а б а л а п кете барады (К. Ахметбеков, Қасірет, 1, 22).
Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі – Алматы: Мемлекеттік тілді дамыту институты. Б.Қалиев.. 2014.